program rozwoju biblioteki

Jury konkursowe w składzie: Lucyna Kończal-Gnap  – przewodnicząca,  Renata Śmiertelna – członek jury i  Teresa Tomsia  – członek jury, po zapoznaniu się z 35. utworami lirycznymi i 5. fragmentami prozy, nadesłanymi przez 17. uczestników konkursu z całej Polski, postanowiło przyznać w kategorii dorosłych: I miejsce  Annie Wawrzyniak (Godło: Chochlik) z Krakowa (wiersze: Święta, Modlitwa do świętej od koszyków, Mój anioł) za głębię poetyckiego przekazu, zręczne posługiwanie się poetyką stylizacji i  oryginalne ujęcie motywów chmielu i wikliny; II miejsce Paulinie Wawrzyniak (Godło: Fafsz) z  Poznania (wiersze: Sny, Anachronizmy. Wyznanie wiary, Pornograficznie) za refleksyjność przekazu wzbogaconą umiejętnie  wprowadzonymi biblijnymi  odniesieniami oraz swobodne żonglowanie frazeologizmem i poetyckim  słowem; III  miejsce ex aequo Bogdanowi Nowickiemu (Godło: Storge) z Świętoch (wiersze: wiklinowa rapsodia, wiklina, sen o chmielu) za bardzo indywidualną poetykę przekazu, malarskość  obrazowania i  sugestywność zastosowanej metaforyki oraz Mirosławie Wawrzyniak (Godło: Bezsenna) z Grodziska Wlkp. (wiersze:  Boska pomyłka, Wiklinowe panny, Czarcie sprawki) za bezpretensjonalność i mądrość przekazu, konsekwencję w prowadzeniu motywów wiodących  i urokliwą  śpiewność wiersza. Wyróżnienia otrzymali: Anna Piliszewska (Godło: Lawina)z Wieliczki za wiersz:  Wiklinowe anioły,  Andrzej Ziobrowski (Godło: Wiklinowe królestwo) z Nowej Huty  za cykl wierszy z motywem wikliny: wiklinowe gaje,  wiklinowe królestwo, lira smutna; Agnieszka Kwit (Godło: Zachód słońca) z Krakowa za  wiersze: ***, Wzrastanie, Wiatr i Joanna Pucis (Godło: Użytek ekologiczny) z Warszawy za wiersz: bez tytułu.  W kategorii młodzieży  nagród i wyróżnień postanowiono nie przyznawać. Jury zachęca jednak młodych twórców do podejmowania dalszych prób literackich i doskonalenia własnego poetyckiego warsztatu. Nagrody finansowe dla laureatów konkursu ufundowali: Nowotomyskie Towarzystwo Kulturalne i Komitet Organizacyjny Jarmarku Chmielo-Wikliniarskiego, natomiast atrakcyjne nagrody rzeczowe w postaci wiklinowej sofy i koszyków  Ogólnopolskie Stowarzyszenie Plecionkarzy i Wikliniarzy Polskich oraz Wydział Rozwoju i Promocji Urzędu Miejskiego i Wydział Edukacji i Rozwoju Starostwa Powiatowego.

 Godne podziwu jest to, że  panie Wawrzyniak (mama wraz z córkami) to laureatki niejednej już edycji Wiklinowego Lauru, zachwycające natomiast to, że wszystkie trzy uzdolnione są w tej samej, literackiej dziedzinie. Emanują niesamowicie giętkim i sprawnym piórem, ciekawym oglądem świata, a przede wszystkim umiejętnością wyplatania niezwykłe pięknych wiklinowych słów.  Organizatorzy serdecznie gratulują mamie oraz córkom, które niewątpliwie po niej odziedziczyły to pisarskie zamiłowanie.      
                  

Sylwetki laureatów
 

Do napisania swojego biogramu przymierzała się kilkanaście razy. Bez większych skutków, niestety. Bo i o czym miałaby właściwie pisać? Czy o tym, że urodziła się w pierwszy dzień jesieni 1984 roku w Poznaniu? Czy może o tym, że po 20 latach zamieszkiwania po sąsiedzku w stosunku do Nowego Tomyśla, w Grodzisku Wielkopolskim, z tytułem technika ekonomisty postanowiła ruszyć na podbój świata i wylądowała w Krakowie? A może o tym, że w owym magicznym mieście znalazła to, co kocha najbardziej, czyli... książki? Polonistka, edytorka pracująca w jednym z krakowskich wydawnictw, wielbicielka zapomnianych zaułków, starych książek i świeżych ciast, które nierzadko sama piecze. Podróżniczka po krainie słowa, wciąż powraca w ukochane wielkopolskie rejony - jeśli nie ciałem, to duchem i... długopisem, którym pospiesznie notuje zawsze pierwowzory swoich tekstów, nim powierzy je bezdusznej klawiaturze. No i Wiedźma - jak nazywają ją najbliżsi. Cóż tu kryć - mają rację. ;-) Jak widać, urok nowotomyskiej wikliny nie boi się nawet dużych odległości. :) Dziękuję raz jeszcze za nagrodzenie moich tekstów - to dla mnie motywacja, by pisać cały czas. Jest mi tym milej, że dowiedziałam się od mamy i siostry, iż także one zostały przez Jury nagrodzone.

Pełna werwy dwudziestolatka, która żadnej pracy się nie boi i która ponad wszystko lubi wyzwania. Podróżująca wyobraźnią po całym świecie, także w swoim krótkim, acz intensywnym życiu widziała już niejedno. Po 4 latach nauki w technikum informatycznym i roku studiów karierę w branży IT postanowiła zamienić na zarządzanie - choć czym będzie zarządzać, nie ma jeszcze zielonego pojęcia. Na razie więc - rządzi słowami. Jest strasznym śpiochem, który mimo to potrafi jednak zerwać się w środku nocy tylko po to, aby zanotować zrodzoną w głowie myśl czy zbitek słów (powstał z tego już niejeden wiersz). Ciągle szuka swojej drogi w życiu. Uparta do granic możliwości, dla rzeczy i ludzi, których kocha - zrobi wszystko.

Zapracowana matka dwóch dorosłych (co nie znaczy – dojrzałych ;) ) córek, z zapałem zajmująca się domem, ogrodem, rodziną, a w przerwach między tymi jakże absorbującymi zajęciami – pisząca rozmaite teksty „do szuflady”. Jakby tego było mało – zapalona rowerzystka, która z wysokości rowerowego siodełka ogląda świat, usiłując zrozumieć rządzące nim mechanizmy... Co lubi? Najbardziej chyba te rzadkie chwile odpoczynku, kiedy może choć na moment zapomnieć o Bożym świecie i licznych obowiązkach. No, i wyzwania – od kulinarnych, przez kolarskie, aż po te poetyckie... 

Historyk literatury polskiej, krytyk literacki, eseista, poeta. Urodził się 9 IV 1963 roku w Rudzie Śląskiej 11 w rodzinie robotniczej jako syn Henryka ( ojciec górnik) i Jadwigi z d. Frystackiej. Ukończył szkołę podstawową w Rudzie Śl. 11( 1970-78) , następnie Liceum Ogólnokształcące im. Gustawa Morcinka w Rudzie Śl. 10. W latach 1989- 1992 studiował polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Edukacji Narodowej w Krakowie ( zaocznie; w tym czasie pracował jako nauczyciel języka polskiego w szkole podstawowej w Świętochłowicach) , naukę kontynuował w Uniwersytecie Śląskim ( 1993- 1996) . 19 czerwca 1996 uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy pt. „ Natura naturans a formy symboliczne w poezji Emila Zegadłowicza” , pisanej pod kierunkiem prof. Włodzimierza Wójcika. W latach 1997- 2001 podjął studia doktoranckie jako stypendysta, tytuł rozprawy doktorskiej „Człowiek i natura w poezji Emila Zegadłowicza, promotor prof. Włodzimierz Wójcik.  Głównym polem jego zainteresowań naukowych jest problem natury i łączące się z nim odniesienia egzystencjalno-filozoficzne w twórczości autorów współczesnych ( ze szczególnym uwzględnieniem dwudziestolecia międzywojennego ), a także sytuacja człowieka w tzw. epoce postmodernistycznej, której opis rekonstruuje na materiale poezji współczesnej. Autor prac historycznoliterackich, szkiców krytycznoliterackich, artykułów i recenzji, uczestnik konferencji naukowych.

Zapraszamy do zapoznania się z relacją.
 

Święta Pleciugo

Patronko wikliny

Ugnij się 

Nade mną

Daj giętkość języka

I nieugiętość karku

Nogi smukłe i mocne

Jak wiklinowe witki

Mięśnie splecione

Siłę by przenieść

Ciężar niespełnionych marzeń

Święta Pleciugo

Wpleć mnie łagodnie

W harmonię świata

Znajdź miejsce

I odpowiednią porę

Na mnie

Na miłość

Na odpoczynek

Po znoju

I dopleć

Szczęśliwe zakończenie

Każdemu splotowi

Okoliczności

Święta Pleciugo

O dłoniach twardych 

Zdrewniałych

Ugnij

Ulituj się 

Nade mną