program rozwoju biblioteki

28 listopada z inicjatywy Miejskiej Biblioteki Publicznej w Porębie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki i współpracy z Biblioteką Śląską zorganizowano spotkanie autorskie z Jackiem Fedorowiczem. Satyryk, aktor, dyplomowany malarz z humorem opowiadał o swoim życiu – dzieciństwie, czasach studenckich oraz zawodowych, wspominał chwile spędzone w teatrze, radiu i telewizji. Zdradził kilka szczegółów z życia osobistego - opowiedział publiczności w jak "metodyczny" sposób zdobył serce swojej żony. Wspominał o swojej pracy w okresie istnienia PRL-u, o podkładaniu głosu pod wypowiedzi znanych postaci czy omijaniu cenzury. Nie zabrakło żartów i anegdot. Jacek Fedorowicz opowiadał o kulisach powstania nowo wydanej książki, „Ja jako wykopalisko” (egzemplarz wraz z autografem do wypożyczenia w bibliotece), do której teksty powstały 40 lat temu. Zaproszony gość chętnie i szeroko odpowiadał na pytania publiczności dotyczące m.in. Dziennika Telewizyjnego, postaci "Kolegi Kierownika", współpracy z radiemi i telewizją. Zgromadzona publiczność z ogromnym zainteresowaniem wysłuchała opowieści naszego gościa, brawami nagradzała prezentowane felietony. Na koniec można było otrzymać autograf oraz zrobić pamiątkowe zdjęcie z Jackiem Fedorowiczem.

Jacek Fedorowicz urodził się w 1937 roku w Gdyni. Jako siedmioletnie dziecko przeżył powstanie warszawskie. Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Był jednym z założycieli m.in. ze Zbigniewem Cybulskim i Bogumiłem Kobielą legendarnego studenckiego teatru Bim-Bom. W czasie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor i aktor, zaś jako autor i rysownik-karykaturzysta z prasą lokalną i ogólnopolską, m.in. „Dookoła świata” i „Szpilki”. W drugiej połowie lat 60 występował w Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył m.in. z Jerzym Gruzą programy rozrywkowe „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe”, „Kariera i Runda”. W latach 70 był współautorem radiowego magazynu satyrycznego „60 minut na godzinę”. W latach 60 i 70 występował na estradzie w Kabarecie Wagabunda m.in. z Marią Koterbską, Mieczysławem Czechowiczem i Bogumiłem Kobielą i w programie „Popierajmy się” z Bohdanem Łazuką, Tadeuszem Rossem, Piotrem Szczepanikiem i Ryszardem Markowskim. Współczesnej widowni kojarzony z autorskim programem „Dziennik Telewizyjny”, który był emitowany w TVP do 2006 roku. Zagrał w 11 filmach, a do filmu „Nie ma róży bez ognia” (zagrał główną rolę) i „Poszukiwany, poszukiwana” napisał scenariusz ze Stanisławem Bareją. Współpracował z Zenonem Laskowikiem i Kabareciarnią w ramach projektu "Filharmonia dowcipu".

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 4 grudnia 2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony przez Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Order ten odebrał 21 marca 2011 z rąk Bronisława Komorowskiego. 20 maja 2009 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".